Του Ιωάννη Ρέτσιου
Η απάντηση στο ερώτημα του τίτλου δυστυχώς είναι καταφατική και ενώ είχα υποσχεθεί στον εαυτό μου να αποφύγω το σχολιασμό αυτού του αντικειμένου, δεν το κατάφερα καθώς τα δεδομένα και οι συγκυρίες με αναγκάζουν ίσως να γράψω το τελευταίο αυτό άρθρο. Θλίβομαι να βλέπω ιστορικές εθελοντικές ομάδες και συλλόγους να μαραζώνουνε χωρίς κόσμο αλλά η ευθύνη βαρύνει όχι μόνο τον κρατικό μηχανισμό αλλά και τους εθελοντές τους ίδιους.
Σήμερα, όλο και περισσότερο διαφαίνεται το πρόβλημα των εθελοντικών ομάδων να βρουν νέους και νέες για να τους εντάξουν στα προγράμματα εθελοντικής πυρόσβεσης διάσωσης ή πυροπροστασίας. Γιατί συμβαίνει όμως αυτό; έχει να κάνει με την νέα γενιά; ή φταίνε οι προηγούμενες γενιές που δεν φρόντισαν να προασπίσουν αυτό το θεσμό;
Πολλά τα ερωτήματα πολλές και οι απαντήσεις. Αν δούμε πιο προσεκτικά τι συμβαίνει έξω από την χώρα μας και στραφούμε σε εθελοντικά παραδοσιακές χώρες που ο εθελοντισμός στην πυρόσβεση ξεκίνησε, π.χ. Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής ή πιο Ευρωπαϊκά την Γερμανία, θα δούμε ότι αντιμετωπίζουν τεράστια προβλήματα με τους εθελοντές τους, καθώς μήνα με το μήνα και χρόνο με το χρόνο συρρικνώνονται και δεν υπάρχουν πλέον νέοι και νέες να υποστηρίξουν αυτόν τον θεσμό.
Στην Αμερική αρκετοί πυροσβεστικοί σταθμοί λόγω έλλειψης προσωπικού και εθελοντών υπολειτουργούν ή κλείνουν εντελώς. Σύμφωνα με την FEMA (Federal Emergency Management Agency) στην Βόρεια Καρολίνα μόνο την περίοδο 2018-2019 το ποσοστό των εθελοντών έπεσε 22% κάτω, περίπου 1.200 λιγότεροι εθελοντές.
Στη Γερμανία λόγω έλλειψης εθελοντών πυροσβεστών (μια παραδοσιακά Ευρωπαϊκή χώρα με πρωτιά στον εθελοντισμό στην πυρόσβεση) στρατολογούν πλέον μετανάστες στο Πυροσβεστικό Σώμα ως εθελοντές με αντάλλαγμα την Γερμανική υπηκοότητα. Ο αρχηγός της πυροσβεστικής στην κάτω Σαξονία, Ralf Sprang εξηγεί «θα το έκανα ξανά και ξανά δεν βλέπω κάποιο περιορισμό στην τακτική αυτή» υποστηρίζοντας την άποψη του αναφορικά με την έλλειψη εθελοντών στο πυροσβεστικό σώμα κάτι που άλλες 50 πόλεις έχουν ήδη αποδεχτεί και υποστηρίζουν αυτή την τακτική στρατολόγησης. «Δεν θα μας λύσει όλα τα προβλήματα έλλειψης προσωπικού» απαντά η Silvia Darmstädter από την Ένωση Πυροσβεστικών Υπηρεσιών Γερμανίας και συνεχίζει «είναι ένα βήμα όμως προς την σωστή κατεύθυνση».
O Σουδανός πρόσφυγας Jalal Daoud τώρα είναι μέλος της Γερμανικής Πυροσβεστικής Υπηρεσίας – Photo: DPA
Στην Πενσυλβάνια των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής όπου ο Μπέντζαμιν Φράνκλιν ξεκίνησε την 1η Εθελοντική πυροσβεστική υπηρεσία του έθνους των ΗΠΑ το 1736, ο αριθμός των εθελοντών από 300.000 σε επίσημη καταμέτρηση το 1970 έφτασε τους 38.000 καταμετρημένους το 2018! Στο σύνολο της η Αμερική έχει ανεβάσει τα τελευταία χρόνια το έμμισθο προσωπικό κατά 65% λόγω έλλειψης εθελοντών.
Η αλλαγή αυτή όμως έχει μεγάλο αντίκτυπο στους φορολογούμενους καθώς από την μελέτη του ινστιτούτου της Πενσυλβάνιας (Pennsylvania Fire and Emergency Services Institute ) που έγινε διαφάνηκε ότι το κόστος αντικατάστασης των εθελοντών πυροσβεστών με επαγγελματίες έφθασε τα 10 δισεκατομμύρια δολάρια το χρόνο!
Το σημαντικότερο ερώτημα όμως είναι, γιατί κανένας δεν θέλει να γίνει εθελοντής πυροσβέστης ή διασώστης σήμερα ;
Δεν θα σας παραθέσω τις απαντήσεις των ξένων χωρών από Αμερική ή Γερμανία καθώς μιλάμε για άλλες κουλτούρες άλλη παιδεία και νοοτροπία, οπότε τα αποτελέσματα θα αδικούσαν το άρθρο.
Οι Σαμαρείτες του Ε.Ε.Σ μια απο τις πιο γνωστές Εθελοντικές οργανώσεις με παράδοση δεκαετιών
Ας μιλήσουμε λοιπόν για την Ελλάδα των πολλών ταχυτήτων, χρωμάτων και νοοτροπιών στον εθελοντισμό στην πυρόσβεσή και την διάσωση. Η Ελλάδα ξεκίνησε σχετικά αργά τον θεσμό του εθελοντή στην πυροσβεστική γύρω στο 1991 όπου καθιερώθηκε με το Ν. 1951/1991, ο θεσμός του εθελοντή Πυροσβέστη, ο θεσμός του εθελοντή Δασοπυροσβέστη ουσιαστικά δεν υφίσταται παρόλα αυτά ο νόμος περί εθελοντών από την Γενική Γραμματεία Πολιτικής Προστασίας Ν.4249/2014 παραμένει ακόμα σε ισχύ.
Μετά από 28 χρόνια ο γράφων ως εθελοντής, περνώντας μέσα από όλα τα στάδια του εθελοντισμού, ως πυροφύλακας, δασοπυροσβέστης, πυροσβέστης, διασώστης, βλέπω παλιούς και καλούς συναδέλφους εθελοντές που έχουν ασπρίσει πλέον τα μαλλιά τους καθώς ξεκινήσαμε 20 και 22 ετών τον εθελοντισμό και πλέον οι περισσότεροι έχουμε πατήσει τα 50. Η γενιά των εθελοντών που τώρα είναι ηλικιακά από 40 έως 50 ετών δεν μπορεί να συγκριθεί ουσιαστικά βάσει νοοτροπίας πλέον με την νέα γενιά σε αυτή την κοινωνία που ζούμε.
Έχουν αλλάξει τόσα πράγματα, έχουν περάσει τόσα χρόνια και όμως οι υπεύθυνοι πολλών εθελοντικών ομάδων αλλά και κρατικών υπηρεσιών φοράνε παρωπίδες μη θέλοντας να αντιμετωπίσουν την πραγματικότητα και τις κοινωνικές αλλαγές που έχουν επέλθει μετά από 30 χρόνια σε αυτή την χώρα.
Δεν μπορείς να περιμένεις από νέο παιδί να έρθει σε μια εθελοντική ομάδα από μόνος του γιατί νιώθει ότι «πρέπει να προσφέρει στην κοινωνία και να βοηθήσει την πατρίδα του να μην καεί από άκρη σε άκρη». Πρέπει όλοι να κατανοήσουμε βασικά πράγματα εάν θέλουμε να ξαναδούμε νέους και νέες να πλαισιώνουν εθελοντικούς πυροσβεστικούς σταθμούς και ομάδες.
Τα νέα παιδιά δεν έχουν μάθει να μπαίνουν σε έναν χώρο όπου τα σκουπίδια στον εθελοντικό σταθμό είναι περισσότερα από τον κόσμο. Η καθαριότητά και η ευταξία είναι πολύ σημαντικά θέματα που όλοι μας πρέπει να λάβουμε σοβαρά υπόψη, σε όλους αρέσει ένας καθαρός και περιποιημένος χώρος.
Ας μην ξεχνάμε ότι η πρώτη εντύπωση σε έναν πολίτη που θα επισκεφθεί το χώρο μια εθελοντικής ομάδας δεν είναι μόνο η ευγένεια και αλτρουισμός στον συνάνθρωπο αλλά και ο περιβάλλον χώρος και το δωμάτιο όπου θα κάνετε την συζήτηση. Προσπαθήστε να έχετε πάντα, τουλάχιστον κατά την θερινή περίοδο, όλο τον περιβάλλοντα χώρο τακτοποιημένο και πεντακάθαρο. Σκουπίδια ξερόχορτα και λάστιχα ή άλλα υλικά από παλιά οχήματα (που συνήθως όλες οι ομάδες για ένα περίεργο λόγο αρέσκονται να αποθηκεύουν σε κοινή θέα) δεν έχουν θέση στον προαύλιο χώρο της ομάδας ή της υπηρεσία σας. Όσο και αν σας φαίνεται περίεργο ένα από τα πιο αυστηρά κριτήρια ενός επισκέπτη είναι η … τουαλέτα σας! Φροντίστε να έχετε τους χώρους υγιεινής σε άψογη κατάσταση ΠΑΝΤΑ και όχι μόνο όταν έρχονται επισκέπτες ή κανένας Διοικητής Π.Υ.
Οι καλοί τρόποι κατά την διάρκεια της επίσκεψης ενός πολίτη που θέλει να γίνει εθελοντής δεν νοούνται απλώς, αλλά επιβάλλονται όπως και ο σεβασμός μεταξύ των μελών της εθελοντικής ομάδας που ευρίσκονται στο χώρο. Η νοοτροπία του εντυπωσιασμού του νέου εθελοντή «εγώ ο παλιός που έχω φάει τις φωτιές με την κουτάλα, κάτσε να σου πω κάνα δύο ιστορίες με φωτιές» έχει καταργηθεί εδώ και χρόνια, μην το επιχειρήσετε μόνο αρνητικά αποτελέσματα θα έχετε.
Η δημιουργία ενός ασύρματου WiFi κέντρου στον χώρο σας λαμβάνεται ως θετικό στοιχείο καθώς είτε μας αρέσει είτε ή όχι η νέα γενιά, έχει μάθει να είναι συνεχώς δικτυωμένη, μην συγκρίνετε τα δικά σας κινητά ή το δικό σας τρόπο σκέψης. Εξηγήστε ότι υπάρχει ελεύθερο ασύρματο δίκτυο «αν υπάρχει ανάγκη σύνδεσης» με σκοπό να τονίσετε το «εάν» οπότε αφενός επιτρέπετε την χρήση αφετέρου εξηγείτε διπλωματικά ότι δεν είναι ο σκοπός να έρθει στην εθελοντική ομάδα για να παίζει παιχνίδια ή να απασχολείται στα κοινωνικά δίκτυα συνεχώς.
Εξηγείστε τους κανόνες της ομάδας ή της υπηρεσίας σας και έχετε διαθέσιμο τον αριθμό μητρώου της Γ.Γ.Π.Π. όπου είναι ενταγμένη η ομάδα σας και το επίσημο καταστατικό ως αντίγραφο για να το διαβάσει ο ενδιαφερόμενος ή η ενδιαφερόμενη. Φροντίστε να φτιάξετε ένα Media package που σημαίνει ένα φάκελο που θα έχετε έτοιμο να παραλάβει ο κάθε ενδιαφερόμενος και θα μπορεί να μελετήσει σπίτι του με την ησυχία του και να το συζητήσει και με άλλους φίλους ή συγγενείς. Έτσι δίνετε την δυνατότητα του χρόνου για να σκεφτεί ο ενδιαφερόμενος και δεν περνάτε στην νοοτροπία του «για πες μας τώρα θα έρθεις τελικά στην ομάδα ή όχι;». Δυστυχώς έχω βρεθεί ως πολίτης σε εθελοντικές ομάδες όπου συζητάγαμε για ώρες και δεν είχαν προσφέρει ένα ποτήρι νερό. Δεν τίθεται θέμα κοινωνικών συναναστροφών τόσο, αλλά της σωστής συμπεριφοράς μας προς τους επισκέπτες.
Τα ημερολόγια των εθελοντικών ομάδων είναι μια καλή ιδέα για την προώθηση των σκοπών της εθελοντικής ομάδας αλλά θα πρέπει να έχουν ως κύριο στόχο αρχικά την ποιότητα των φωτογραφιών και σε δεύτερο χρόνο το λεγόμενο και σλόγκαν η μήνυμα για το κοινό.
Να επισημάνω ότι η πρώτη εντύπωση που λαμβάνει κάποιος το 2019 για την εθελοντική σας ομάδα, είναι η παρουσία σας στο διαδίκτυο και εάν τον πείσετε με μια σοβαρή ιστοσελίδα η δεύτερη ευκαιρία σας, είναι εκεί όπου θα γίνει το ραντεβού για να συζητήσετε στο χώρο της ομάδας σας, οπότε όπως καταλαβαίνεται εάν αποτύχετε στο διαδίκτυο και στο ραντεβού, τρίτη ευκαιρία δεν θα υπάρξει.
Μια εθελοντική ομάδα όπου το προφίλ της στο διαδίκτυο είναι πεντακάθαρο, όπου ο επισκέπτης μπορεί να αντλήσει σημαντικές πληροφορίες για την δραστηριότητα της ομάδας (στατιστικά στοιχεία συμβάντων ανά έτος ή δράσεις της ομάδας) μπορεί να διαβάσει online το καταστατικό λειτουργίας, την εγγραφή στο μητρώο της Γ.Γ.Π.Π. ή τον αριθμό του σωματείου κλπ. υποδεικνύει σοβαρότητα, διαφάνεια και οργάνωση.
Ένα άλλο τεράστιο λάθος που γίνεται από το σύνολο των Εθελοντικών ομάδων είναι οι χορηγίες. Αν και έχω αναφερθεί εκτενώς σε άλλα άρθρα μου οι περισσότεροι εθελοντές πέφτουν στο ίδιο σφάλμα και μετά παραπονιούνται ότι δεν έχουν χορηγούς ή δεν τους βοηθούν. Θα μου πείτε τι σχέση έχει η χορηγία σε μια Eθελοντική ομάδα με την έλλειψη του κόσμου; όλα έχουν σχέση και όλα δουλεύουν μαζί είτε για το καλό της εθελοντικής ομάδας είτε για τον αφανισμό της.
Ένα παράδειγμα καλής αναφοράς σε χορηγία με ανάλυση ανά έτος απο την Π.Ε.Ε.Π.Σ.
Όταν μια ομάδα λαμβάνει χορηγία πρέπει πέρα από τα νομιμοποιητικά έγγραφα (αποδοχή δωρεάς, συμφωνητικό, αποστολή καταστατικού, έγγραφο παράδοσης παραλαβής) οφείλει να ανεβάσει σε εμφανές σημείο στην ιστοσελίδα της στο διαδίκτυο το banner του χορηγού με σύνδεσμο προς αυτόν. Οφείλει σε κάθε εκδήλωση να προσκαλεί όλους τους χορηγούς μικρούς και μεγάλους ασχέτως αν έχουν προσφέρει ένα λάστιχο ή ένα πυροσβεστικό όχημα. Για κάθε φωτογραφία ή βίντεο που έχει σχέση με την χορηγία θα πρέπει να ενημερώνετε τον εκάστοτε χορηγό για την ανάρτηση και φυσικά εάν το δελτίο τύπου χρειάζεται αλλαγές ή διορθώσεις πριν δημοσιευτεί στα κοινωνικά δίκτυα ή στην ιστοσελίδα της ομάδας. Γνωρίζω εθελοντικές ομάδες που αν και έχουν βοηθηθεί τα μέγιστα δεν αναφέρουν τους χορηγούς τους πουθενά και πιστεύουν ότι με ένα ευχαριστώ έπραξαν τα δέοντα. Πλανώνται πλάνην οικτράν.
Καμία εταιρία κανένας φορέας δεν πρόκειται να μπει στη διαδικασία δωρεάς εάν βλέπει μια εθελοντική ομάδα (η οποία παρεμπιπτόντως πρέπει να έχει νομική υπόσταση) η οποία δεν έχει οργάνωση, δεν τηρεί τους κανόνες επικοινωνίας κλπ.
Λένε ότι σε κάθε πόλεμο υπάρχουν τρεις βασικές παράμετροι για να κερδίσεις, π.χ. πληροφορία, τηλεπικοινωνίες, ανεφοδιασμός. Στην προσέλκυση εθελοντικού κοινού μπορούμε να πούμε ότι οι βασικές παράμετροι για την επιτυχία είναι το marketing, οι συγκυρίες και η πληροφορία. Στην κοινωνία της πληροφορίας όπου ζούμε πλέον τα δεδομένα μπορούν να χρησιμοποιηθούν για καλό ή για κακό σκοπό, στην δική μας περίπτωση οι εθελοντικές ομάδες μπορούν να προσφέρουν τα δεδομένα τους με σκοπό να τα αντλήσουν ως πληροφορία όσο το δυνατόν περισσότερος κόσμος. Όσο πιο εμπεριστατωμένη πληροφορία δίδεται στο κόσμο, τόσο περισσότερο ενδιαφέρον θα υπάρξει για επικοινωνία προς την εθελοντική ομάδα.
Εφόσον λοιπόν έχει γίνει το πρώτο βήμα, η επικοινωνία (η οποία είναι αποτέλεσμα του καλού marketing) είναι εξαιρετικά κρίσιμο να γίνει όχι με τον οιοδήποτε εθελοντή που μόλις έχει ξυπνήσει αλλά με το συγκεκριμένο άνθρωπο ο οποίος γνωρίζει πολύ καλά τα θέματα «στρατολόγησης» και έχει γνώσεις «επικοινωνιακές». Το τηλέφωνο είναι συνήθως το πρώτο πράγμα που θα κάνει αυτός ή αυτή που ενθουσιασμένος/η θέλει να προσφέρει. Η τηλεφωνική επικοινωνία λοιπόν πρέπει να είναι Λακωνική αλλά ευγενική. Κλείστε ραντεβού να τα πείτε από κοντά με τους ενδιαφερόμενους, όχι από το τηλέφωνο.
Η γραπτή επικοινωνία επίσης είναι αποδεκτή αλλά μπορεί να παρεξηγηθεί πολύ εύκολα. Δώστε στον αποστολέα σας ότι ζητήσει από έγγραφα που θέλει να μελετήσει πριν έρθει, αλλά παρακινήστε τον να έρθει για ένα ραντεβού δια ζώσης.
Προσέλκυση πολιτών για την ένταξη τους ως εθελοντές μπορεί να γίνει βεβαίως και κατά την διάρκεια ενός συμβάντος (όχι βέβαια με φυλλάδια). Οι πολίτες βλέποντας την σοβαρότητα που η ομάδα επιχειρεί, τα μέτρα ατομικής προστασίας που λαμβάνουν (άρα σέβονται τον εαυτό τους και την ατομική τους ασφάλεια) αλλά και την οργάνωση που τους διέπει, λαμβάνουν ένα εξαιρετικό μήνυμα. Αν στο όχημα σας έχετε το λογότυπο της Εθελοντικής ομάδας ή υπηρεσίας σας, μην ξεχνάτε να έχετε με μεγάλα γράμματα τηλέφωνο επικοινωνίας.
Οι στολές πάλι των εθελοντικών ομάδων είναι μια άλλη πονεμένη ιστορία η οποία ταλανίζει χρόνια στην Ελλάδα τους εθελοντές. Ενώ υπάρχει σχετικό έγγραφο από την Γ.Γ.Π.Π. 5/6/2012-3821 αναφορικά με στολές και σήματα που δεν έχουν σχέση με το αντικείμενο του εθελοντισμού και οδηγούν σε εσφαλμένα συμπεράσματα (αντιποίηση αρχής) πολλές εθελοντικές ομάδες εμφανίζουν εθελοντές που ομοιάζουν με στρατηγούς ή συμπαντικούς διασώστες. Το έχω γράψει και στο παρελθόν σε αντίστοιχο μου άρθρο για τον εθελοντισμό, ότι αυτά τα πράγματα δημιουργούν άσχημη εντύπωση στους πολίτες και μόνο αρνητικά αποτελέσματα μπορούν να έχουν. Επίσης μπορεί από την άλλη μεριά να έχουν οι εθελοντές σας τυπικές στολές αλλά να είναι βρώμικες και σχισμένες ή τρύπιες. Αυτό σίγουρα δεν θα βοηθήσει (όσο και αν κάποιοι πιστεύουν ότι λόγω οίκτου θα τους χορηγήσουν νέες στολές) επειδή δημιουργείται και πάλι άσχημη εντύπωση, καθώς είτε ο εθελοντής μπορεί να παρουσιαστεί με πολιτικά ρούχα στην συνάντηση είτε με την παλαιά στολή του η οποία μπορεί να έχει μπαλώματα, αλλά θα είναι καθαρή και σιδερωμένη.
Εν κατακλείδι πλέον, όλα είναι μια εικόνα, η πρώτη εικόνα που θα δει ο ενδιαφερόμενος είτε είναι χορηγός είτε είναι πολίτης που θέλει να γίνει εθελοντής. Εάν δεν γίνουν σοβαρά βήματα τόσο από τις εθελοντικές οργανώσεις όσο και από την Γ.Γ.Π.Π. για την αναβάθμιση του θεσμού λυπάμαι, αλλά μόνο πτώση θα υπάρχει στην προσέλευση των εθελοντών. Άφησα τελευταία τα οφέλη του να γίνεις εθελοντής καθώς όσοι και όσες διαβάζετε το άρθρο αυτή την στιγμή θα σκέφτεστε «καλά γιατί να πάω να γίνω εθελοντής αν δεν έχω κάποιο όφελος;»
Ασφαλιστική κάλυψη, Μείωση στα εισιτήριά των Μέσων Μαζικής Μεταφοράς, Μείωση στην ετήσια φορολογία, Ποσοστό ένταξης σε διαγωνισμούς για την Πυροσβεστική και άλλα, έχουν δοκιμαστεί τα προηγούμενα χρόνια χωρίς σημαντική επιτυχία. Το κράτος έχει αποτύχει οικτρά στην προσέλκυση νέων εθελοντών με εξαίρεση ίσως το θεσμό του εθελοντή πυροσβέστη αλλά και εκεί οι γνώμες διίστανται.
Εάν θέλει η Γ.Γ.Π.Π. να μην χάσει αυτή την σημαντική βοήθεια των εθελοντών και των ομάδων τους, πρέπει άμεσα να προχωρήσει σε ριζοσπαστικές αλλαγές με σκοπό την ανασύσταση και ενίσχυση των εθελοντικών ομάδων με κανόνες και πλαίσια λειτουργίας και όχι το μπάχαλο που επικρατεί σήμερα.
Σε έρευνα που είχε γίνει στο παρελθόν διαφάνηκε παγκοσμίως, ότι ο αριθμός των ενηλίκων εθελοντών ποικίλλει, με εκτιμήσεις περίπου 23% στην Ευρώπη, 27% στις ΗΠΑ και 36% στην Αυστραλία.
Κοινές αιτίες που αναφέρουν οι άνθρωποι για τον εθελοντισμό είναι ότι επιστρέφουν κάτι στην κοινότητα ή στηρίζουν έναν οργανισμό που τους έχει υποστηρίξει. Ορισμένοι άνθρωποι επίσης προσφέρονται να κερδίσουν εμπειρίες ή να επεκτείνουν τον κοινωνικό τους κύκλο.
Δείτε μερικά παραδείγματα απο το εξωτερικό για την προσέλκυση εθελοντών
Μερικές αξιόλογες προσπάθειες στην Ελλάδα για καμπάνια προσέλκυσης εθελοντών
Παρακάτω ένα κατα την ταπεινή μου άποψη λάθος παράδειγμα φυλλαδίου για προσέλκυση εθελοντών
Λάθος εικόνα με λάθος χρώματα και λάθος νοοτροπία, όσοι είναι γραφίστες και ασχολούνται με το marketing θα καταλάβουν αμέσως το λάθος, γενικότερα χρειάζεται προσοχή στην επιλογή αυτού που διαχειρίζεται την καμπάνια ενημέρωσης.
Η Dr. Suzanne Richards, από το Πανεπιστήμιο Exeter Medical School, στη Βρετανία, δήλωσε ότι η συστηματική επισκόπηση δείχνει ότι ο εθελοντισμός συνδέεται με βελτιώσεις στην ψυχική υγεία, αλλά χρειάζεται περισσότερη έρευνα για να διαπιστωθεί αν ο εθελοντισμός είναι πράγματι η αιτία.
Εξήγησε ότι δεν είναι ακόμα σαφές αν βιολογικοί και πολιτιστικοί παράγοντες που συνδέονται συχνά με καλύτερη υγεία και επιβίωση συνδέονται επίσης με θέληση για εθελοντισμό. Η πρόκληση τώρα είναι να ενθαρρυνθούν άνθρωποι από διάφορα περιβάλλοντα να αναλάβουν εθελοντισμό και στη συνέχεια να μετρηθούν οι βελτιώσεις που προκύπτουν σε αυτούς.
Χρειαζόμαστε πολίτες και σωστούς εθελοντές που διέπονται από τον αλτρουισμό, την ανιδιοτέλεια και την διαφάνεια σε όλα τα επίπεδα. Εθελοντές που θα πασχίζουν καθημερινά να φτιάξουν μια καλύτερη ομάδα παλεύοντας για τον επόμενο ανέφικτο στόχο, για το επόμενο όνειρο τους. Μόνο με πραγματική εργασία και στόχους μπορούν ξανά να γεμίσουν οι εθελοντικές ομάδες με νέους και νέες. Ο Εθελοντής δεν βοηθά μόνο την ομάδα του αλλά κατά συνέπεια την κοινωνία και το κόσμο όλο, μην το ξεχνάτε αυτό.
Εύχομαι αυτό το μικρό άρθρο να σας φανεί χρήσιμο και να βοηθήσει τους υπεύθυνους των Εθελοντικών ομάδων και των γραφείων της Γ.Γ.Π.Π. να κατανοήσουν, ότι δεν φθάνει πια να λέμε «Μην μένεις θεατής γίνε Εθελοντής»… καινοτομήστε, ενεργοποιηθείτε και όπως λένε οι Αμερικανοί, «think outside the box» και φέρτε τους νέους και τις νέες κοντά στον Εθελοντισμό.
Για το Fire.gr, Ιωάννης Ρέτσιος
Σκίτσα Paul Combs (Ελεύθερη απόδοση με την άδεια του σκιτσογράφου)
Φωτογραφία εξώφυλλου άρθρου, Στέλιος Χαλκιάς – Ο.Ε.Ε.Δ.
Πηγές – Βιβλιογραφία :
- https://www.thelocal.de/20160707/refugees-combat-fire-service-staff-shortages-flechtorf-wolfsburg
- https://www.governing.com/topics/public-justice-safety/gov-volunteer-firefighters-department.html
- https://www.fire.gr/deltia-typoy/anadimosieyseis/o-ethelontismos-odigei-stin-eytychia/
- https://www.fire.gr/downloads/pdf/1924_001.pdf
Πολύ καλό άρθρο! Ας περάσει από τα αυτιά στα μυαλά μας για να γίνουν πράξη, ασ πούμε από τα πιο απλά για να φτάσουμε στα μεγαλύτερα… Ευχαριστούμε..
Μιλάς για εθελοντικές ομάδες ΟΤΑ κλπ Σύλλογοι. Τα πράματα εκεί σε αρκετες περιπτώσεις είναι πολύ χειρότερα. Οι ομαδες αυτες λειτουργούν σε λογικές κλειστής κλίκας, δικων τους εργασιακών σσυμφερόντων, εξυπηρέτησης πολιτικών και οικονομικών συμφερόντων των δήμων.
Δυστυχώς καπιοι ενεργοί εθελοντές που ειναι εξω απο ολα τα παραπανω κανουν τα στραβα ματια και στηρίζουν ακόμα αυτες τις ομάδες είτε από συνήθεια, είτε γιατί σκέφτονται πως χωρίς αυτές δεν θα μπορούν να βοηθήσουν την φύση.
Ολα τα παραπάνω αποτρέπουν τους εθελοντές, τόσο τους νέους όσο και τους παλιούς να συμμετέχουν.
Γιάννη, ένα μεγάλο μέρος του άρθρου σου λεει αλήθειες, αλλά ένα άλλο μεγάλο μέρος δεν λεει αρκετά την αλήθεια.
Καλησπέρα, αν θέλεις επειδή ακούγεται ως κατηγορία μπορείς να τεκμηριώσεις ποιο ακριβώς μέρος δε λέει αρκετά την αλήθεια;
Αναμένω τα επιχειρήματα σου Ανδρέα.
Γιάννη αν ήθελα να εκφράσω “κατηγορίες” θα το έκανα.
Οι “αλήθειες” που δεν λέγονται είναι πως ο διαχωρισμός των εθελοντών σε εθελοντές ΠΠ και εθελοντές ΠΣ απλά μας διαχωρίζει σε “εσάς και εμάς” κάτι που στην ουσία βλάπτει τον ίδιο τον εθελοντισμό διότι δεν έχουμε να μοιράσουμε κάτι.
Θεωρώ πως δεν περισσεύει κανένας στην προσπάθεια και την προσφορά, υπάρχουν και στις δύο περιπτώσεις εθελοντές αξιόλογοι με τους οποίους είναι σίγουρο πως είμαστε περήφανοι και νιώθουμε ασφαλείς όταν συν υπάρχουμε σε δράσεις.
Δεν νομίζω πως υπάρχουν καλοί και κακοί εθελοντές, υπάρχουν αυτοί που υπηρετούν την ιδέα και οι άλλοι.
Το ίδιο συμβαίνει και στις οργανώσεις – ομάδες- σύλλογοι, κάποιοι παίζουν παιχνίδια κτλ όπως γίνεται σε όλες τις πτυχές της ελληνικής κοινωνίας και κάποιοι που σιωπηλά, διακριτικά εκπαιδεύονται, αποκτούν με ίδια μέσα εξοπλισμό, δημιουργούν και προσφέρουν.
Αυτός ο διακριτικός εθελοντισμός που δεν περιμένει από το κράτος, που δεν χρειάζεται μόρια ή φοροαπαλλαγές είναι άλλη μια αλήθεια που δεν λέγεται.
Ξέρω πως κάποιοι διαβάζοντας με είναι στα ήδη κάγκελα, ας με ξαναδιαβασουν τότε θα ανακαλύψουν πως η μεγάλη αλήθεια του άρθρου είναι πως οι εθελοντές είτε ΠΠ ή ΠΣ είναι ακόμα ΣΉΜΕΡΑ ΕΔΩ και δηλώνουν ΠΑΡΩΝ σήμερα μέσα σε μια γονατισμενη οικονομία ΠΡΟΣΦΕΡΩΝΤΑΣ για την ίδια την ΙΔΕΑ.
Συνεχίζουμε ΜΑΖΊ χέρι χέρι να προσφέρουμε ο καθένας στον τομέα του και ελπίζουμε πως κάποια στιγμή το κράτος θα κάτσει σε ένα τραπέζι μαζί μας να καταλάβει τι μπορούμε ΟΛΟΙ μας να δώσουμε και τι χρειάζεται το ίδιο επιτέλους να κάνει.
Καλό βράδυ.
Αγαπητέ Ανδρέα καλημέρα,
σε ευχαριστώ για τα σχόλια σου, επέτρεψε μου να σου απαντήσω.
Αναφέρεσαι στο διαχωρισμό εθελοντών Πολιτικής Προστασίας και Πυροσβεστικού Σώματος και ότι αυτό είναι μια αλήθεια που δε λέγεται. Σωστά;
Γνωρίζεις πολύ καλά ότι ο διαχωρισμός υφίσταται βάσει δύο νόμων από το κράτος Ν. 4229/2014 για τους εθελοντές Π.Π. και Ν. 4029/2011 για τους Εθελοντές Πυροσβέστες, άρα ο διαχωρισμός σωστά υφίσταται καθώς είναι διαφορετική η αποστολή των συμβάντων που επιτελεί ο εθελοντής στο Πυροσβεστικό Σώμα και διαφορετική η αποστολή του Εθελοντή της Π.Π.
Είναι δυνατόν να πάει σε Αστική πυρκαγιά ή τροχαίο σε απεγκλωβισμό η εθελοντική ομάδα ; αυτό είναι στα πλαίσια των αρμοδιοτήτων του Πυροσβεστικού Σώματος ήτοι και των εθελοντών του που ασκούν την ιδιότητα τους μέσω αυτού του φορέα.
Οι εθελοντές της Π.Π έχουν αποστολές δασοπροστασίας, διάσωσης και δασοπυρόσβεσης τα αντικείμενα και η αποστολή τους είναι ξεκάθαρα στην διάταξη του νόμου. Εάν τώρα δεν αρέσει αυτό στους εθελοντές εκτός Πυροσβεστικού Σώματος ας αλλάξουν τους νόμους… δε κάνω εγώ λοιπόν κανένα διαχωρισμό, δεν κρύβω καμία αλήθεια! Επειδή μιλάω και γράφω πάντα ανοιχτά οι απόψεις μου είναι οι ίδιες τα τελευταία 28 χρόνια στον εθελοντισμό και τα άρθρα μου το αποδεικνύουν αυτό.
Γενικότερα το σχόλιο σου μου δίνει την εντύπωση ότι μιλάς για αυτά που σε καίνε και ορθά κάνεις. Ο σκοπός του άρθρου αυτού είναι να ευαισθητοποιήσει τους φορείς και τις εθελοντικές δυνάμεις να βρουν τρόπους να ΜΗΝ χάσουν άλλους εθελοντές και να προσελκύσουν νέους εθελοντές. Τα υπόλοιπα γραφόμενα στο σχόλιο σου δεν έχουν σχέση με αυτά που γράφω. (τονίζω, πολύ ωραία αυτά που λες και συμφωνώ αλλά παρέλκουν σε σχέση με το σκοπό του άρθρου)
Μπορείς λοιπόν να αποτυπώσεις τις σκέψεις και τις ανησυχίες και εσύ σε ένα ωραιότατο άρθρο όπου εκεί μπορούμε και πάλι να ανταλλάξουμε απόψεις είτε διαφωνούμε είτε συμφωνούμε.
Σε ευχαριστώ και πάλι για την απάντηση και γνωρίζεις ότι σε εκτιμώ πολύ.
Γιάννη ίσως να έχεις δίκιο και να μην έχω γίνει αρκετά ξεκάθαρος.
Θα επανέλθω ποιο ξεκούραστος σύντομα καλή συνέχεια.