21/10/2008
Η εγκύκλιος του Υπουργείου Ανάπτυξης ήταν σαφής: Υποχρεωτική τοποθέτηση ειδικού δακτυλίου από συμπαγές υλικό, ο οποίος θα μπορεί να τοποθετηθεί ΜΟΝΟ αν αφαιρεθεί το κλείστρο του πυροσβεστήρα. Ο δακτύλιος θα τοποθετείται κατά τη συντήρηση του πυροσβεστήρα και θα έχει άλλο χρώμα κάθε χρονιά.
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή.
NHS 18/72 και NHS 19/72. Οι προδιαγραφές για τη συντήρηση – αναγόμωση των πυροσβεστήρων είχαν τεθεί στη χώρα μας από το 1972. Σε αυτές ήταν απόλυτα σαφές ότι η συντήρηση θα γίνεται κάθε χρόνο, αλλά δεν ήταν σαφές το πώς θα γίνεται αυτή. Είχε καθιερωθεί λοιπόν το service των συσκευών που είναι υπεύθυνες για την άμεση δράση κατά την έναρξη μιας πυρκαϊάς, να γίνεται κατόπιν υποδείξεως των κατασκευαστών των πυροσβεστήρων.
Έπειτα από κάποια χρόνια και συνεπεία ελλείψεως του Νομοθετικού εκείνου πλαισίου που θα κατοχύρωνε το επάγγελμα του Συντηρητή, η συντήρηση των πυροσβεστήρων γινόταν και από άτομα ή επιχειρήσεις που σκοπό είχαν όχι την προσφορά της ανάλογης εργασίας με την αντίστοιχη αμοιβή, αλλά μόνο την αμοιβή.
Η προσπάθεια του Συλλόγου «Η Πυροπροστασία» επικεντρώθηκε ακριβώς εκεί: Το επάγγελμα πρέπει να ασκείται από επιχειρήσεις που διαθέτουν γνώση, εμπειρία, εξοπλισμό και επαγγελματική συνείδηση. Μετά από συζητήσεις επί συζητήσεων, μελέτες, εμπλοκή ειδικευμένων Φορέων (μην ξεχνάμε ότι ο πυροσβεστήρας εκτός όλων των άλλων δεν παύει να είναι εξοπλισμός υπό πίεση = αυξημένη επικινδυνότητα), βοήθεια από την Πυροσβεστική Υπηρεσία και κυρίως αγαστή προσπάθεια από τα μέλη του Δ.Σ. του Συλλόγου, γεννήθηκε η Κοινή Υπουργική Απόφαση (κοινώς ΚΥΑ) 618/43 – 20.01.2005, με εφαρμογή από τις 20.01.2006.
Σε αυτήν την Απόφαση αναφέρεται επακριβώς τι σημαίνει «Πυροσβεστήρας», πώς πρέπει να κατασκευάζεται ώστε να πληροί τους κανονισμούς ασφαλείας και φυσικά τι σημαίνει «συντήρηση», τι «αναγόμωση» και τι «εργαστηριακός επανέλεγχος» δηλαδή «υδραυλική δοκιμή». Επίσης στην ΚΥΑ (και στην μετέπειτα τροποποίηση αυτής ΚΥΑ 17230/671 της 01.09.2005) προδιαγράφονται οι ικανότητες και τα πιστοποιητικά που απαιτούνται ώστε να είναι σε θέση κάποιος να προχωρήσει σε συντήρηση του πυροσβεστήρα, καθώς και οι διαδικασίες που αυτός πρέπει να ακολουθήσει. Έτσι λοιπόν, όλοι πιστέψαμε ότι ο χρήστης του πυροσβεστήρα θα είναι απόλυτα ασφαλής στην προσπάθεια κατάσβεσης. Οι αλλεπάλληλες καταγγελίες στο γραφείο του Γεν. Γραμματέα της 3ης Δ/νσης Κλαδικής Βιομηχανικής Πολιτικής του Υπουργείου Ανάπτυξης για πλημμελείς διαδικασίες συντήρησης, ήρθε να αποδείξει ότι η προαναφερθείσα προσπάθεια του Συλλόγου πέτυχε τους τρεις από τους τέσσερις στόχους. Απέτυχε δυστυχώς στην επιβολή της επαγγελματικής συνείδησης, με συνέπεια η ορθή εφαρμογή των διαδικασιών να επιτελείται από τους περισσότερους επαγγελματίες αλλά όχι από όλους. Ο υγιής ανταγωνισμός είναι κάτι που όλοι το θέλουν, ο αθέμιτος ανταγωνισμός όμως μόνο κακό μπορεί να προκαλέσει. Η μη τήρηση των απαιτούμενων διαδικασιών βάζει σε κίνδυνο και τον τελικό χρήστη αφού η σωστή λειτουργία του πυροσβεστήρα ΔΕΝ είναι δεδομένη, αλλά και τον ίδιο τον συντηρητή που θέτει την προστασία των εργαζομένων στα εργαστήρια υπό αμφισβήτηση (όπως είπαμε και πριν, ο πυροσβεστήρας είναι και δοχείο υπό πίεση…).
Ένα από τα προβλήματα, είναι η αδυναμία απόδειξης ότι ο πυροσβεστήρας έχει ανοιχθεί κατά τη διαδικασία συντήρησης, όπως ρητά αναφέρεται στους ισχύοντες κανονισμούς.
Σε μια προσπάθεια να διασφαλιστεί σε ακόμα μεγαλύτερο βαθμό η ορθή εφαρμογή των διαδικασιών συντήρησης και αναγόμωσης όπως αυτές προβλέπονται στις Κοινές Υπουργικές Αποφάσεις, το Υπουργείο Ανάπτυξης με εγκύκλιο που απέστειλε στους φορείς που εποπτεύουν τη λειτουργία των επιχειρήσεων, υιοθετεί το μέτρο της τοποθέτησης δακτυλίου στο λαιμό των πυροσβεστήρων με τέτοιο τρόπο, ώστε να διασφαλίζεται ότι το κλείστρο έχει αφαιρεθεί κατά την ετήσια συντήρηση. Όπως ήταν φυσικό (ή μήπως δεν ήταν…), το συγκεκριμένο μέτρο έγινε αντικείμενο αξιολόγησης από όλες σχεδόν τις επιχειρήσεις του κλάδου. Γενικές συνελεύσεις, ψηφοφορίες, κλήσεις και αντεγκλήσεις, επιχειρήματα για το αν είναι σωστό ή λάθος, απόψεις που συμφωνούν αλλά και απόψεις που διαφωνούν. Προκειμένου να γίνουμε δέκτες περισσότερων πληροφοριών, το περιοδικό μας απέστειλε ένα ερωτηματολόγιο στις περισσότερες επιχειρήσεις του κλάδου, σαν μια άτυπη δημοσκόπηση που είχε σκοπό να πιάσει το πνεύμα που κυριαρχεί αυτή τη στιγμή. Από τις απαντήσεις που πήραμε (βρίσκονται στη διάθεση κάθε ενδιαφερόμενου), διαπιστώσαμε ότι υπάρχει μια ισχυρή πλειοψηφία που γέρνει τη ζυγαριά υπέρ της υιοθέτησης του μέτρου.Διαπιστώσαμε επίσης, ότι πρακτικά δεν μπορεί να στηριχθεί επιχείρημα υπέρ της άρνησης επιβολής του μέτρου, αφού οι διαφωνούντες, ουσιαστικά διαφωνούν με την Νομοθεσία που υφίσταται από το 2006 και λειτουργούν τα δύο τελευταία χρόνια κάτω από αυτή. Τον δακτύλιο στο κλείστρο (collar ring) τον επέβαλαν στις αρμόδιες εταιρείες τις χώρας τους και οι Αρχές των Η.Π.Α. πολλά χρόνια τώρα (βλέπε και το νέο NFPA 10, Edition 2007).
Εκεί ο δακτύλιος τοποθετείται κάθε φορά που ο πυροσβεστήρας επιθεωρείται εσωτερικά ή υπόκειται σε αναγόμωση. Στην Αμερική, με την προσήλωση στην ασφάλεια και στους κανονισμούς, βρέθηκαν κάποιοι επιτήδειοι (Over Night Companies), που πληρώνονταν για αναγόμωση ενώ δεν είχαν κάνει τίποτα στους πυροσβεστήρες. Απλά είχαν βρεί τον τρόπο να αλλάζουν το δακτύλιο χωρίς να βγάζουν το κλείστρο. Ελπίζουμε ότι κάτι τέτοιο δεν θα επιχειρηθεί και στην Ελλάδα. Πώς φθάσαμε όμως στο σημείο αυτό; Γιατί δεν εφαρμόζονται οι διαδικασίες και απαιτείται η παρέμβαση του Υπουργείου; Η απάντηση στις ανωτέρω ερωτήσεις ΔΕΝ είναι μία: Ελλειπής επαγγελματική συνείδηση; Φυσικά. Ελλειπής ενημέρωση του τελικού χρήστη; Βεβαίως. Πολλοί συνάνθρωποι μας, δεν έχουν αντιληφθεί τι σημαίνει πυροσβεστήρας. Οι περισσότεροι εφοδιάζονται με αυτούς λόγω της υφιστάμενης Νομοθεσίας. Υποθέτω ότι αν η προμήθεια και τοποθέτηση πυροσβεστήρων σε κάθε λογής χώρους δεν ήταν υποχρεωτική προκειμένου να εκδοθούν οι άδειες λειτουργίας, είναι ζήτημα αν θα υπήρχαν 45 επιχειρήσεις, έναντι των 380 που υπάρχουν σήμερα. Οι Έλληνες επιχειρηματίες δε διστάζουν να ξοδέψουν μια μικρή περιουσία σε αντικείμενα που διαθέτουν εμφάνιση και γενικώς «μούρη» (και καλά κάνουν), αλλά στην αγορά και κυρίως στην αξιολόγηση των πυροσβεστήρων είναι ιδιαίτερα φειδωλοί. Η λογική «όλοι οι πυροσβεστήρες είναι ίδιοι» και «όλοι οι συντηρητές την ίδια δουλειά κάνουν» κερδίζει κατά κράτος.
Και πώς να μην είναι έτσι, όταν κάποιοι επαγγελματίες του κλάδου στην προσπάθειά τους για την επίτευξη μεγαλύτερου κέρδους, δε διστάζουν να προωθούν στην αγορά επικίνδυνα προϊόντα, χρησιμοποιώντας πονηρές τεχνικές, όπως πληθώρα πιστοποιητικών «μαϊμού», πολυσέλιδες οικονομικές προσφορές και εντυπωσιακά site στο διαδίκτυο. Η τεχνική αυτή, έχει σαν αποτέλεσμα τη δημιουργία αθέμιτου ανταγωνισμού μεταξύ των επιχειρήσεων, αφού η απόκλιση της προσφερθείσας τιμής είναι τόσο μεγάλη, που δημιουργεί υπόνοιες. Ποιος κλέβει; Ο φθηνός ή ο ακριβός; Σε μια υποτιθέμενη αίτηση προσφοράς, ο ενδιαφερόμενος για τη συντήρηση π.χ. του φορητού πυροσβεστήρα σκόνης των 6 κιλών που διαθέτει, θα λάβει τιμή από 3 έως 10 ευρώ. Και δικαίως θα αναρωτηθεί: Αφού όλοι διαθέτουν τα απαραίτητα πιστοποιητικά (που σημαίνει οτι ελέγχονται για τη δουλειά που κάνουν), πώς γίνεται να διαφοροποιούνται τόσο στην τιμή; Μία μικρή απόκλιση δικαιολογείται από την αγορά, αφού αυτή είναι ελεύθερη και διαμορφώνεται σύμφωνα με την πολιτική της κάθε εταιρείας, την οργάνωση που αυτή έχει, το προσωπικό που διαθέτει κ.λ.π.. Αλλά εδώ έχουμε να κάνουμε με τεράστια απόκλιση. Αρα, ή ο ακριβός μας κλέβει ή ο φθηνός δεν κάνει καλά τη δουλειά του, δηλαδή πάλι μας κλέβει.
Πώς όμως αποδεικνύεται αυτό; Πώς μπορεί να είναι σίγουρος ο καταναλωτής για την ποιότητα της εργασίας;
Ο πυροσβεστήρας δυστυχώς δεν είναι προϊόν που διαθέτει «μούρη». Κανένας δεν θα εντυπωσιαστεί αν ειπωθεί ότι κάποιος προμηθεύτηκε ακριβούς πυροσβεστήρες και τους συντηρεί διαθέτοντας ένα σεβαστό ποσό. Αντιθέτως στη βάση της προαναφερθείσας λογικής μπορεί και να χλευασθεί. Διότι δεν έχει γίνει κατανοητό ότι πράγματι ο πυροσβεστήρας μπορεί να μη χρησιμοποιηθεί ποτέ. Αν όμως χρειαστεί, πρέπει να είναι σε θέση να υπερασπιστεί την περιουσία μας και πρωτίστως τη ζωή μας. Εδώ λοιπόν εισέρχεται ο παράγοντας «επαγγελματική συνείδηση». Και αφού αυτή δεν υπάρχει σε αρκετούς επαγγελματίες, έρχεται το κράτος να παρέμβει. Φυσικά, και ο Γεν. Γραμματέας του Υπουργείου, αλλά και οι αρμόδιοι φορείς Πιστοποίησης αναφέρουν οτι το νέο αυτό μέτρο λαμβάνει χώρα σαν μια προσπάθεια προς το καλύτερο. Δεν έρχεται να δώσει την απόλυτη λύση στα χρόνια προβλήματα που απασχολούν τις επιχειρήσεις και την ασφάλεια του καταναλωτή και εστιάζονται στην κακή εφαρμογή των διαδικασιών συντήρησης, είναι όμως μια κίνηση με θετική κατεύθυνση. Είναι πολλά αυτά που πρέπει να γίνουν. Οι εταιρείες του κλάδου με μπροστάρη το συλλογικό τους όργανο, οι φορείς πιστοποίησης και η πολιτεία, δίνουν αγώνα δρόμου για την εξυγίανση και την πάταξη των κακώς νοούμενων επαγγελματιών. Τα τελευταία χρόνια έδειξαν ότι μπορούν να πετύχουν πολλά. Και όπως φαίνεται, θα πετύχουν ακόμη περισσότερα. Κατωτέρω παρουσιάζονται με τυχαία σειρά οι απόψεις των τριών από τους τέσσερις Φορείς Πιστοποίησης (EBETAM, Bureau Veritas & Lloyd’s), αφού παρά τις συνεχείς οχλήσεις μας δε στάθηκε δυνατό να επικοινωνήσουμε με τους αρμόδιους της Eurocert.
Πατήστε για μεγέθυνση :
 |  |
 |
