19/8/2012
Είχατε ακούσει ότι το 1819 οι πολίτες του Μόντρεαλ αντιμετώπισαν με επιτυχία πυρκαγιά σε αποθήκη ρίχνοντας χιονόμπαλες, διότι όλες οι χειροκίνητες αντλίες είχαν παγώσει;
Αυτοί είναι μία από τις πολλές ιστορίες που διανθίζουν την ιστορία της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας του Μόντρεαλ αλλά οι μεγάλες καταστροφές και οι ανθρώπινες τραγωδίες ατσάλωσαν και δημιούργησαν τη σημερινή εικόνα της υπηρεσίας.
Στις αρχές της πόλης η πυρόσβεση γινόταν από τους στρατιώτες. Ο πρώτος πυροσβεστικός σταθμός, αν μπορούμε να τον πούμε σταθμό βρισκόταν μέσα σε μια μικρή εκκλησία πάνω στην οποία κτίστηκε η Βασιλική της Παναγίας. Όταν αποπερατώθηκε ο ναός, το 1683, βρέθηκαν κουβάδες, φτυάρια και σακιά γεμάτα άμμο. Εκείνη τη εποχή κτυπούσε η καμπάνα, όταν εκδηλωνόταν φωτιά, για να συγκεντρωθούν οι στρατιωτικοί και οι εθελοντές που θα την αντιμετώπιζαν.
Το 1734, ο Gilles Hocquart, ο οικονομικός υπεύθυνος της Νέας Γαλλίας, κάνει το πρώτο βήμα για μια οργανωμένη αντιμετώπιση των πυρκαγιών. Η πρώτη κίνηση ήταν να τοποθετήσει πυροσβεστικό υλικό σε τέσσερα συγκεκριμένα στρατηγικά σημεία της πόλης ώστε να είναι στη διάθεση των οικοδόμων που θα αντιμετώπιζαν τη φωτιά.
100 χρόνια μετά, το 1829, η πόλις διαθέτει τρεις πυροσβεστικές εταιρείες η ύπαρξη των οποίων προκαλεί προβλήματα συν αντιμετώπισης με τους πολλούς εθελοντές πυροσβέστες. Η πρώτη αφιχθείσα εταιρεία απαιτούσε μονοπώλιο στη κατάσβεση, με αποτέλεσμα οι διαπληκτισμοί να αφήνουν τη φωτιά να μαίνεται.
Στις 14 Μαρτίου του 1829 διάταγμα «Δημιουργία εταιρείας για πρόληψη και καταπολέμηση της φωτιάς» βάζει τέλος στις διαμάχες αυτές. Η εταιρεία συντάσσει νέους κανονισμούς εμπλοκής και δημιουργεί μια πιο αποτελεσματική μονάδα αντιμετώπισης καταστροφών.
Το πρώτο μισό του 19ου αιώνα, πολλές σοβαρές φωτιές εκδηλώνονται στις διάφορες συνοικίες της πόλης καμία όμως δεν φτάνει την καταστροφικότατα της πυρκαγιάς της 8ης Ιουλίου 1852 κατά τη διάρκεια της οποίας καταστρέφονται 1.112 σπίτια αφήνοντας άστεγους; 15.000 ανθρώπους.
Οι επαναλαμβανόμενες καταστροφές σαν συμπέρασμα έχουν ότι και ο πιο ακραίος ηρωισμός του πυροσβεστικού προσωπικού είναι αναποτελεσματικός χωρίς τα κατάλληλα εργαλεία.
Στις 22 Απριλίου 1863, ο Δήμαρχος και το Δημοτικό Συμβούλιο ψηφίζουν το διάταγμα 288 και δημιουργείται «Πυροσβεστική Υπηρεσία». Αξιωματικοί και άνδρες στελεχώνουν την πυροσβεστική αστυνομία της πόλης και διαιρούνται σε οκτώ υπό- μονάδες.
Το 1871 η πόλις αγοράζει τη πρώτη ατμοκίνητη αντλία και 40 χρόνια μετά, το 1912 αποκτούνται τα πρώτα μηχανοκίνητα οχήματα.
Το 1936 η υπηρεσία και πιο συγκεκριμένα ο Σταθμός 40 αποχαιρετά λόγω συνταξιοδότησης τα δύο τελευταία άλογα εν υπηρεσία.
Από τότε οχήματα και εξοπλισμός ανανεώνονται και βελτιώνονται συνεχώς. Το 2002 όλες οι υπηρεσίες της περιφέρειας του Μόντρεαλ ενώνονται σε μία που σήμερα αποτελεί την δεύτερη σε σπουδαιότητα στον Καναδά μετά από αυτή του Κεμπέκ.
Η Πυροσβεστική Υπηρεσία του Κεμπέκ
Ελαιογραφία 81,3 Χ 110,5 εκατοστά του Joseph Légaré 1845 -1848 της μεγάλης φωτιάς της συνοικίας Saint-Roch του Québec από τη δυτική πλευρά.
Ο πίνακας βρίσκεται στο Εθνικό Μουσείο του Κεμπέκ.
(το παρακάτω κείμενο είναι από το βιβλίο του Albert Jobin, M.D. «Η μικρή ιστορία του Κεμπέκ». Εκδόσεις Institut St-Jean-Bosco, 1948).
Η πρώτη και σε εμβρυακή μορφή πυροσβεστική μονάδα δημιουργείται το 1808, όταν η πόλις προμηθεύεται 10 χειροκίνητες αντλίες. Παράλληλα γίνατε διανομή στις συνοικίες 500 κουβάδων και μεγάλος αριθμός τσεκουριών και κλιμάκων.
Κάπως αρχίζει η βασιλεία των εθελοντών πυροσβεστών. Οι καμπάνες των εκκλησιών σήμαιναν το συναγερμό και οι εθελοντές με σάλπιγγες και τύμπανα… καλούσαν στη έφοδο κατά του εχθρού. Έτσι νέοι και άνδρες εγκαταλείποντας τα πάντα πήγαιναν να βοηθήσουν στο χειρισμό των αντλιών, κάτι καθόλου διασκεδαστικό γιατί διαρκούσε ώρες η προσπάθεια. Οι επικεφαλείς φρόντιζαν οι χειριστές να εναλλάσσονται ανά 10 – 15 λεπτά και για να ανέβει το ηθικό τραγουδούσαν λαϊκά τραγούδια.
Μία καταγραφή του υλικού το 1836, από κάποιον ονόματι M. Lemoine, διαπιστώνει τον αριθμό, 10 χειροκίνητες αντλίες κατανεμημένες στη πόλη και τοποθετημένες μέσα «Σπίτια των Αντλιών».
Στην Κάτω Πόλη υπήρχαν 2 και από μία στις συνοικίες Cap-Blanc και Cul-de-Sac.
Στην Άνω Πόλη υπήρχε 1 απέναντι από τη Μητρόπολη, 1 απέναντι από το σχολικό συγκρότημα Collège Morrin, και 1 στη συνοικία St-Louis. Άλλες στη περιοχή St-Jean-Baptiste και στη γειτονιά St-Roch.
Η ένατη βρισκόταν υπό την κηδεμονία και συντήρηση της ασφαλιστικής εταιρείας «L’Alliance» και την τελευταία κατείχε και συντηρούσε ένας δικηγόρος, ο κος Baillargé.
Η καταγραφή αυτή δείχνει ό εκτός από τις αντλίες στα «Σπίτια των Αντλιών» υπήρχε και εξοπλισμός όπως 1 έλκηθρο, κουβάδες, σχοινιά, λάμπες θυέλλης, σκάλες, βαρέλια για νερό για να φορτωθούν σε κάρα, κλπ.
Μετάφραση – Προσαρμογή για το Fire.gr, Χ. Ζαφειρίου
Πηγή: http://grandquebec.com
Από την ιστοσελίδα http://ville.montreal.qc.ca
Κείμενο του Jean-François Courtemanche, πυροσβέστη εν αποστρατεία, υπεύθυνου του Γραφείου Ιστορίας της Υπηρεσίας.
ο μισός Καναδάς απο ότι θυμάμαι δούλευε με gallet κράνος και ο άλλος μισός με αμερικάνικου τύπου…