23/1/2015
“Μετά από τόσα χτυπήματα συναδέλφων στο κεφάλι από ξύλα, κάποιος πρέπει να οριοθετήσει το θέμα προστασίας..”
Ήταν λογικό πως έπρεπε να εξελιχθεί κάποιο είδος προστασίας των πυροσβεστών από διάφορα χτυπήματα στο κεφάλι. Εξάλλου το πιο ευάλωτο όργανο του σώματός μας, ο εγκέφαλος, είναι ακριβώς μέσα στο κεφάλι μας, «έτοιμο σαν ώριμο φρούτο για να κοπεί», σε κάθε χτύπημα και καταστροφή. Όταν ο πυροσβεστικός θεσμός οργανώθηκε καλύτερα κατά την αμερικάνικη αποικιακή περίοδο, τότε πρωτοπαρουσιάστηκε το κράνος “καμινάδα”. Πάντως γύρω στο 1836, ένας πυροσβέστης από τη Νέα Υόρκη, ο Henry Gratacap, εξέλιξε ένα κράνος που είναι παρόμοιο με τη μορφή του σημερινού.
Σύμφωνα με το άρθρο του Chief Pete Lamb, στο κράνος του Gratacap, είχε δοθεί μεγάλη έμφαση στην ευχρηστία. Ήταν κατασκευασμένο από δέρμα, σκληρό και με μεγάλη αντίσταση σε χτυπήματα και φλόγες. Ο ψηλός θόλος του προστάτευε από αντικείμενα που τυχόν έπεφταν. Στο εμπρόσθιο μέρος με την μεγάλη πόρπη, φερόταν το διακριτικό βαθμού, σταθμού ή κάποιο άλλο διακοσμητικό , ενώ το εμπρόσθιο κομμάτι του κράνους που εξείχε, χρησιμοποιούταν για τη θραύση κρυστάλλων, κυρίως παραθύρων.
Το μακρύ χείλος στο πίσω μέρος, ήταν έτσι κατασκευασμένο, ώστε να δουλεύει σαν λούκι για να φεύγουν τα νερά και τα καιόμενα αντικείμενα, μακριά από τη στολή και το σβέρκο του πυροσβέστη. Το παραδοσιακό αμερικάνικο πυροσβεστικό κράνος έχει αλλάξει πολύ λίγο από εκείνες τις εποχές μέχρι σήμερα, και είναι πλέον κλασσικό σήμα κατατεθέν της χώρας παγκοσμίως.
Ακόμα και τα μέρη που απαρτίζουν το κράνος, έχουν την δική τους ιστορία. Σίγουρα το πρώτο πράγμα που παρατηρεί κανείς, είναι το εμπρόσθιο μέρος. Στη κορυφή υπάρχει μια χάλκινη ή μεταλλική πόρπη, που συγκρατεί μια ταμπέλα, η οποία φέρει το διακριτικό βαθμού, σταθμού και μονάδος. Η πιο γνωστή πόρπη που φέρουν σχεδόν όλα τα κράνη, είναι ο αετός, συνώνυμο της υπερηφάνειας ,του θάρρους και της ανδρείας .
Ένα άρθρο του “The New Yorker” το 1930, εξηγούσε, ότι η εμφάνιση του αετού στη πόρπη ήλθε γύρω στο 1825. Τότε είχε ανατεθεί σε έναν άγνωστο γλύπτη να κατασκευάσει ένα μνημείο για το τάφο ενός πυροσβέστη. Ο αετός που έφτιαξε άρεσε πολύ και ενέπνευσε τις εταιρίες που κατασκεύαζαν κράνη. Μέσα στα χρόνια βέβαια εμφανίστηκαν και άλλα σύμβολα στις πόρπες, όπως Bulldogs, greyhounds, πάνθηρες, φίδια, λιοντάρια, ψάρια, ακόμα και κάστορες , που ήταν πολύ δημοφιλείς στους πυροσβέστες του Καναδά.
Μετά τη λήξη του 2ου παγκόσμιου πολέμου, τα κράνη άρχισαν να έχουν πιο συνεπή γραμμή και σχεδίαση μιας και είχε αρχίσει πλέον μαζική παραγωγή. Το 1979, η Εθνική Επιτροπή Πυρασφάλειας, (National Fire Protection Association committee) έθεσε τις πρώτες σταθερές βάσεις και πρότυπα κατασκευής των κρανών, που περιελάμβαναν προδιαγραφές για αντοχή σε κρούση, διείσδυσης, αντίστασης σε ηλεκτρικά φορτία, αντοχής σε θερμικά φορτία και φλόγες. Στο πέρας των χρόνων, το δέρμα χρησιμοποιούταν όλο και πιο λίγο, το μέταλλο δεν βόλευε λόγω αγωγιμότητας, και τελικά το κράνος άρχισε να φέρει πλαστικό σε πολλά σημεία του.
Το πιο σημαντικό εργαλείο και εξοπλισμός ενός πυροσβέστη είναι το κράνος του. Όταν ενας πυροσβέστης βγάζει το κράνος του και το φοράει σε έναν πολίτη, δεν το κάνει από ευγένεια, αλλά είναι μια πράξη καλοσύνης και σεβασμού. Μια παλιά παράδοση, πριν από την επικράτηση των ραδιοεπικοινωνιών, έλεγε πως αν έβρισκες ένα κράνος στο έδαφος, αφύλακτο και μόνο του, ήταν σημάδι κινδύνου, ότι κάποιος κινδυνεύει και το πέταξε από κάποιο παράθυρο ενός σπιτιού, για να τον αντιληφθούν οι συνάδελφοι και να μεταβούν για τη διάσωσή του.
Το αμερικάνικο κράνος επίσης έχει την ευχέρεια να τροποποιείται και με βάση τη προσωπικότητα του κατόχου του. Σε μερικούς σταθμούς επιτρέπεται να κολλιούνται ένα ή δύο αυτοκόλλητα που αφορούν προσωπικά στοιχεία του πυροσβέστη. Στο εμπρόσθιο μέρος που βρίσκεται η πόρπη, μπορεί να φέρεται και το έμβλημα-σύμβολο που έχει ο εκάστοτε σταθμός. Και αν το κράνος είναι από δέρμα, το εμπρόσθιο χείλος μπορεί να κουρμπαριστεί και να λυγίσει, σαν τα καουμπόικα καπέλα που βλέπουμε στις ταινίες.
Πολλοί πυροσβέστες μέσα από το κράνος τους έχουν και προσωπικά αντικείμενα, που θέλουν να έχουν πάντα μαζί τους. Ο Mick Mayers συνεχίζει στο άρθρο του λέγοντας πως μέσα από το λευκό δερμάτινο κράνος του που έχει σαν Chief, έχει πάντα τη φωτογραφία της κόρης του , ένα ροζάριο και ενα μενταγιόν του Αγίου Φλωριανού, ευλογημένο από τον Πάπα Ιωάννη Παύλο τον 2ο, που του το έδωσε πριν χρόνια, ο Αιδεσιμότατος του συνδέσμου πυροσβεστών της πολιτείας του. Ένας συνάδελφος του Mick, έχει από μέσα από το χείλος του κράνους του, σημειώματα με ευχές από τα παιδιά του.
Για τον μέσο πολίτη, το πυροσβεστικό κράνος είναι ένα σύμβολο, ένα status, ή απλά κάτι ενδιαφέρον και ξεχωριστό για να φορέσουν κάποια στιγμή. Για τους αμερικάνους πυροσβέστες όμως ,το συγκεκριμένο κράνος, είναι μια παράδοση, που τους επιτρέπει να εκφράζουν το σεβασμό τους, σε όλους εκείνους τους συναδέλφους που χάθηκαν εν ώρα υπηρεσίας, και το σημαντικότερο μέτρο προστασίας τους.
Πηγή : http://uniformstories.com
Written by : Mick Mayers
Ελεύθερη απόδοση, μετάφραση : Συμεών Μπανός
Φωτογραφία : http://uniformstories.com
Ενδιαφέρον αρθράκι, ευχαριστώ που μας το κοινοποίησες.
Έχω 1-2 παρατηρήσεις:
1. Πως μοιάζει το αναφερόμενο “κράνος-καμινάδα” που χρησιμοποιούσαν προηγουμένως?
2. NFPA: το “association” αποδίδεται καλύτερα ως “σύνδεσμος”, δεδομένου ότι “επιτροπή” (committee) είναι συνήθως ένα ολιγομελές & προσωρινό σχήμα που επίσης είναι υπό τον έλεγχο μιας μεγαλύτερης οντότητας (δεν είναι ανεξάρτητο).
Ευχαριστούμε τον φίλο μας κο Κράλη για τις επισημάνσεις!Σπεύδουμε για τις διορθώσεις και θα προσπαθήσουμε να βρούμε τη μορφή της καμινάδας!!Όντως μας δώσατε τροφή έρευνας!Και πάλι ενα μεγάλο ευχαριστώ για τις επισημάνσεις,οι δικές σας παρατηρήσεις μας κάνουν πιο καλούς στο έργο της ενημέρωσης απέναντι σας.