Η Ιστορία της Εθελοντικής Πυρόσβεσης

Οι Εθελοντές πυροσβέστες βρίσκονται εδώ και πολλά χρόνια συνήθως κάπου κοντά μας. Πως ξεκίνησε όμως αυτός ο παγκόσμιος θεσμός;

Ο άνθρωπος που δημιούργησε τη πρώτη πυροσβεστική υπηρεσία εθελοντών εφηύρε επίσης τα διαπλαστιακά γυαλιά, έγραψε και τύπωσε Almanack, μελέτησε την ηλεκτρική ενέργεια και βοήθησε στη σύνταξη της Διακήρυξης της Ανεξαρτησίας των ΗΠΑ. Το όνομά του Βενιαμίν Φραγκλίνος. Η πρώτη πυροσβεστική υπηρεσία εθελοντών δε ξεκίνησε στη Φιλαδέλφεια των ΗΠΑ το 1736.

Ο Ben Franklin μετακόμισε στη Φιλαδέλφεια από τη Βοστώνη σε ηλικία 18 ετών. Η Βοστώνη είχε ήδη επηρεαστεί σε μεγάλο βαθμό από τις πυρκαγιές. Η πόλη γνώρισε μεγάλες πυρκαγιές το 1653 και το 1676. Μετά την πυρκαγιά του 1676, η δημοτική αρχή της Βοστώνης αγόρασε μία αντλία από το Λονδίνο και προσέλαβε τότε τον Thomas Atkins και δώδεκα άλλους άνδρες για την καταπολέμηση των πυρκαγιών. Αυτές ήταν οι πρώτες προσπάθειες που καταβάλλονται από πυροσβέστες στις Ηνωμένες Πολιτείες. Το 1711, μια άλλη μεγάλη πυρκαγιά σημειώθηκε στη Βοστώνη από την οποία εκατόν δέκα οικογένειες χάνουν τα σπίτια τους. Στην ηλικία των έξι ετών ο  Benjamin Franklin γίνεται μάρτυρας αυτής της πυρκαγιάς. Πολίτες κινητοποιούνται και ενώνονται σχηματίζοντας ενώσεις αλληλασφάλισης για πυρκαγιές το 1711. Όταν η φωτιά ξέσπαγε σε ιδιοκτησία μέλους της «Πυροπροστατευτικής Κοινωνικής Αλληλεγγύης», τα άλλα μέλη της ομάδας έσπευδαν να βοηθήσουν στη μάχη με τις φλόγες. Κάθε σύλλογος είχε περίπου είκοσι μέλη. Ο Dennis Smith δήλωσε τα εξής: «Οι Εταιρείες Πυροπροστατευτικής Κοινωνικής Αλληλεγγύης έγιναν κοινωνικές και προστατευτικές ενώσεις, ορίζοντας ένα σχέδιο για οργανωμένες ομάδες εθελοντών πυρόσβεσης, που μια ημέρα θα είναι η ραχοκοκαλιά της πυρόσβεσης στην Αμερική και θα κυριαρχήσουν για ενάμιση αιώνα».

Το 1682, ιδρύθηκε η πόλη της Φιλαδέλφειας από τον William Penn. Κατά τον καθορισμό των κανόνων λειτουργίας της πόλης ο Penn έδωσε ιδιαίτερη σημασία στους κινδύνους της φωτιάς. Έχοντας την εμπειρία της πυρκαγιάς του Λονδίνου το 1666, δεν ήθελε η Φιλαδέλφεια να έχει την ίδια τύχη. Για να μειωθεί η πιθανότητα της φωτιάς, μια πυροσβεστική διάταξη το 1696 απαιτούσε τον καθαρισμό των καμινάδων. Η Φιλαδέλφεια είχε ένα μεγάλο αριθμό κτιρίων φτιαγμένων από τούβλα που τα καθιστούσε λιγότερο ευάλωτα στη φωτιά.

Το 1718 , η Φιλαδέλφεια αγόρασε τη πρώτη της αντλία. Της δώσανε το όνομα «Shag Rag», αλλά δεν τέθηκε σε λειτουργία μέχρι το 1730 όταν στη Φιλαδέλφεια ξέσπασε μια πυρκαγιά που κατέστρεψε μεγάλο μέρος της εμπορικής ζώνης κατά μήκος του ποταμού. Η «Shag Rag» δεν ανταποκρίθηκε στα πυροσβεστικά της καθήκοντα επειδή απέδιδε ελάχιστα, στα δώδεκα χρόνια, που βρισκόταν στη πόλη κανείς δεν την είχε συντηρήσει. Ο Ben Franklin κάλεσε την πόλη να οργανωθεί καλύτερα για την καταπολέμηση των πυρκαγιών. Λίγο αργότερα η πόλη αγόρασε τετρακόσιους κουβάδες για τη φωτιά, είκοσι σκάλες, γάντζους και δύο επιπλέον αντλίες.

Το 1733, ο Μπεν Φράνκλιν έγραφε για τους κινδύνους των πυρκαγιών και την ανάγκη για την οργανωμένη πυροπροστασία στην εφημερίδα «The Pennsylvania Gazette». Ο Ben Franklin ήταν εξοικειωμένος με της εταιρείες «Πυροπροστατευτικής Κοινωνικής Αλληλεγγύης» της Βοστώνης που ήταν επίσης γνωστές ως «Club Fire», όμως τα «Club Fire» παρείχαν προστασία μόνο στα μέλη τους και όχι στο σύνολο της κοινωνίας. Ο Collins έγραψε ότι ο Ben Franklin «ήθελε οργανώσεις που θα αγωνιστούν σε όλες τις πυρκαγιές, ανεξάρτητα από του ποιανού η περιουσία καίγεται».

Μετά από μια εκτεταμένη πυρκαγιά στη Φιλαδέλφεια το 1736, ο Franklin δημιούργησε μια πυροσβεστική υπηρεσία και την ονόμασε «Fire Union», με 30 εθελοντές. Το πρώτο ολοκληρωμένο εθελοντικό κλιμάκιο  πυρόσβεσης στην Αμερική ήταν του Ισαάκ Paschall, εκπαιδευμένου πυροσβέστη. Η ιδέα του εθελοντικού πυροσβεστικού σώματος αποκτά δημοτικότητα. Δεν χρειάζονται περισσότερα από 30 – 40 άτομα ανά κλιμάκιο, στη συνέχεια επιπλέον κλιμάκια σχηματίζονται στη Φιλαδέλφεια. Μερικά από αυτά ήταν: Η «Συντροφιά», (The Fellowship), «Χέρι – Χέρι» (Hand-in-Hand), η «Καρδιά στο Χέρι» (Heart-in-Hand) και οι «Εταιρείες Φιλίας» (Friendship Companies). Κάθε μία από τις εταιρείες αυτές είχε το δικό της εξοπλισμό και βρισκόταν σε στρατηγικό σημείο της πόλης. Τα πυροσβεστικά κλιμάκια στη Φιλαδέλφεια και σε άλλες πόλεις στη δύναμή τους είχαν ελεύθερους επαγγελματίες,  πλούσιους έμπορους και τεχνίτες σαν εθελοντές. Οι πολίτες αυτοί ήταν σε θέση να ανταπεξέλθουν οικονομικά για να αγοράσουν τον εξοπλισμό και να πληρώνουν τα πρόστιμα για την απουσία τους από συγκεντρώσεις και πυρκαγιές.

Μερικοί από τους πιο γνωστούς Αμερικανούς που υπηρέτησαν ως εθελοντές πυροσβέστες είναι: ο George Washington, ο Thomas Jefferson, ο Benjamin Franklin, ο Samuel Adams, ο John Hancock, ο Paul Revere, ο Alexander Hamilton, ο John Jay, ο John Barry, ο Aaron Burr, ο Benedict Arnold, ο James Buchanan και ο Millard Fillmore.

Το 1818, και οι γυναίκες άρχισαν να υπηρετούν ως εθελοντές πυροσβέστες. Η πρώτη καταγεγραμμένη γυναίκα εθελοντής ήταν Molly Williams, μαύρη σκλάβα που ανήκε σε έμπορο της Νέας Υόρκης, τον Benjamin Ayma της ομάδας «Ocean 11». Ο Paul Ditzel οδηγός σε πυροσβεστικά οχήματα δηλώνει: «Η Molly ήταν ένας πολύ διακεκριμένος εθελοντής της Ομάδας 11. Συνήθιζε να ονομάζεται «Εθελοντής Νο 11». «Η Molly αγωνίστηκε σε πυρκαγιές φορώντας ένα απλό φόρεμα και ποδιά. Κατά τη διάρκεια μιας χιονοθύελλας το 1818, βοήθησε να μεταφερθεί η αντλία στη τόπο της πυρκαγιάς και όταν κάποιος τη ρώτησε απήντησε: «‘I belongs to ole ‘Leven; I allers runs wid dat ole bull-gine» (πολύ ελεύθερη μετάφραση: «ανήκω στην έντεκα και βοηθάω να έρθει η αντλία»).

Το 1820, η Μαρίνα Betts υπηρέτησε ως εθελοντής στο Πίτσμπουργκ και ισχυρίστηκε ότι ποτέ δεν έχασε συμβάν κατά τη διάρκεια των δέκα χρόνων της θητείας της. Ο Paul Ditzel δήλωσε: «Η Betts έγινε διάσημη για το νερό που έριξε πάνω στου άνδρες που αρνήθηκαν να τη βοηθήσουν στην καταπολέμηση μιας πυρκαγιάς».

Η Lillie Χίτσκοκ, κάτοικος του Σαν Φρανσίσκο, ήταν η πιο διάσημη γυναίκα πυροσβέστης της Αμερικής. Εργάστηκε στη Knickbocker Αρ. Εταιρίας 5 από το 1851. Σύμφωνα με τον Frederick J. Bowlen, μια μέρα καθ οδόν για μια πυρκαγιά δεν υπήρχαν αρκετοί άνδρες για να τραβήξουν την αντλία για της Εταιρείας Knickerbocker. Επιπλέον όταν η αντλία της Εταιρείας Knickerbocker πέρασε εμπρός από το Μανχάταν Νο 2 και Νο 3 Howard καθοδόν για μια πυρκαγιά, οι άνδρες άκουσαν ταπεινωτικές παρατηρήσεις από τους άλλους πυροσβέστες.  Δεκαπέντε χρονών η Lillie Χίτσκοκ είδε το κόπο τους και για να διαψεύσει τις ειρωνείες πήρα μια κενή θέση στο σχοινί έλξεως. Τραβώντας με όλη της τη δύναμη φώναξε στους παρευρισκόμενους “Ελάτε τώρα εσείς οι άντρες! Όλοι μαζί θα τραβήξουμε και θα τους νικήσουμε! “ Αυτή η έφηβη άρχισε να συμμετέχει στις πυρκαγιές και η εταιρεία της έδωσε την τιμητική ιδιότητα του μέλους. Ακόμα και μετά το γάμο της με τον Howard Coit παρέμεινε πυροσβέστης. Καθώς τα χρόνια περνούσαν δεν τραβούσε πλέον την αντλία αλλά επισκεπτόταν τους τραυματισμένους πυροσβέστες και έστειλε λουλούδια, όταν πυροσβέστες έχαναν τη ζωή τους στη γραμμή του καθήκοντος. Η περιουσία της παρείχε αρκετά κεφάλαια για να κατασκευάσει ένα μνημείο προς τιμήν των εθελοντών πυροσβεστών.

Πριν από το 1850 καμία πόλη στις Ηνωμένες Πολιτείες δεν είχε πυροσβέστες με πλήρη απασχόληση. Οι Εθελοντές πυροσβέστες διαδραμάτιζαν το πολύτιμο ρόλο τους στην προστασία της ζωής και της περιουσίας.

Αναφορές :

Bowlen, Frederick J. “Elizabeth Wyche “Lillie” Hitchcock Coit.” San Francisco Chronicle. 30 May 1939. Museum of the City of San Francisco Web Page.
Collins, Donald. Our Volunteer Firemen, 1736-1882. Ephrata, PA: Science Press, 1982.
Ditzel, Paul C. Fire Engines, Firefighters: the Men, Equipment, and Machines, from Colonial Days to the Present. New York: Crown, 1976.
Floren, Terese M.  “History of Women in Firefighting.”  International Association of Women in Fire & Emergency Services.  2007.
Smith, Dennis. Dennis Smith’s History of Firefighting in America: 300 years. New York: Dial, 1978.

Πηγή: firehistory.weebly.com

Μετάφραση – Προσαρμογή για το Fire.gr, Χ. Ζαφειρίου